توسعه پویا، دهم تیر با مصوبهی شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز صنعت و معدن نامیده شده است. فرصت خوبی برای پاسداشت و یادآوری اهمیت معدن، صنایع معدنی صنعت و چه بسا تجارت کشور است.
در ایران بیش از ۱۱۸ سال است که یک تا چهار وزارتخانه به موضوع صنعت و معدن و تجارت میپرداخته است.
اکنون نیز تبدیل وزارت صمت به دو وزارتخانه از اولولیتهای مجلس است.
هر سال ۲۹ مهر روز ملی صادرات با محوریت تجلیل از برگزیدگان تجارت و ۱۰تیر روز ملی صنعت و معدن با حضور بالاترین مقامات کشور ارج گذاری میشود.
همین هم شاید نشانی از لزوم تفکیک تخصصی این وزارتخانهها باشد. هرچند که به نظر میرسد پایان دوره مجلس است و برای تصویب این انتزاع دیگر وقت نمانده است.
امسال برای این روز شعار «صنعت و معدن؛ پیشران پیشرفت در گام دوم انقلاب»انتخاب شده است.
- شعار خوبی است.
- برای پیشرفت راهی جز توجه به تولید نداریم.
- خوب حالا از تجلیل چند ساعته بگذریم، دست همه مجریان مراسم درد نکند.
اکنون بعد از همایش چه خروجی دهیم که در این پیشران بودن بدون مانع و توقف حرکت کند.
طی دهها سال گذشته با تحقیقات میدانی و نظر سنجیها از مدیران صنایع و گفت و گوهای بخش خصوصی و دولت و نامههای پی در پی تشکلهای اقتصادی، شاید صدها عنوان از معضلات و مشکلات ارائه شده که با یک جستوجوی ساده، همهی آنها سریعا قابل دسترسی است.
اما تاکنون دیدهایم در دوره زمانی مسوولیت مدیران، وقتِ شناخت و رفع تک تک و یا همه آنها را که گاهی هم در زنجیره تعارض منافع و تضاد در بالا دست صنایع مادر و پایین دست صنایع تکمیلی، نمی گذارد تصمیم مناسب را فراهم کند!
پس چه کنیم؟
پیشنهاد میشود هر وزیر و مدیر در هر سال همت کند و از این همایشها بخواهد مثلا فقط پنج مورد از درخواستهای صنایع کوچک و متوسط و بزرگ در رستههای مختلف را شناسایی و مضرب درست مخرج مشترک مشکلات یکسان را پیدا کرده، پس از شناخت و ساده کردن آن راه حل را با اتاقها یا فدراسیونهای تخصصی به اشتراک بگذارند و در صورت تایید به عنوان سند همایش رو نمایی و برای اجرا، همه همت کنند.
با روش پرداختن مشکلات مشترک میتوان موانع بزرگ را به یک باره برای هزاران کارخانه و هزاران معدن و دهها انجمن در کشور رفع کرد. یعنی بهجای حل مشکلات جز به جز، با شیوه استقرایی و به حل مشکلات کلی با روش قیاسی برای بهبود جزئیات عمل کنیم.
در این مقطع بدون داشتن و درک تصویر کلی از شرایط واقعی کشور نمیتوان ارتباط بین اجزاء و ارکان موضوع را به خوبی درک کرد.
به مسوولان عزیز که وقت مسوولیت آنان مثل باد میگذرد، پیشنهاد میشود که از شنیدن جزئیات واهمه داشته و دوری کنند و از بررسی مصادیق برای تک تک صنایع بر حذر باشند.
یا اولولیتبندی و اصلی و فرعی کردن، مشکلات مشترک همه صنایع را پیدا کنند، آنها را در چند محور جمع بندی و با شناخت کلی محیط پیرامون، برای رفع آن اقدام کنند.
چون که صد آمد نود هم پیش ماست.
لینک کوتاه: