افزایش نفوذ “هوش مصنوعی” جذاب یا نگران کننده!
از ویژگی‌های شگفت انگیز و منحصر به فرد انسان “تفکر” و هوش بکارگیری نتایجِ بدست آمده از تفکر، برای ساختن زندگی بهترِ بشریت است. “اندیشه‌ای فرآیند بنیان” که تکیه بر “دانش” و “خرد جمعی” دارد.
به گزارش توسعه پویا، علی جهانی مدیر سابق روابط عمومی بانک مرکزی و پارسیان و مدرس علوم ارتباطات در یادداشتی ضمن قدردانی از برگزارکنندگان شانزدهمین همایش روابط عمومی الکترونیک نوشت: این دانش زمانی ارزشمند و کارساز می شود که با آموزش مستمر، آزمایش علمی و راستی آزمایی همراه باشد و به دور از خرافات، تحریف، بهره کشی از دیگران و نیز پرهیز از انگیزه‌های ضد بشری بتواند عمومی شده و قابلیت انتقال به دیگران و نسل آینده را داشته باشد.
بی شک انتقال این مهارت و دانایی هرچقدر هم مدرن، پیچیده و ماشینی شود با “هوش طبیعی” و بوسیله دو ابزار مهم “زبان” و ” نوشتار” انجام می گیرد. زبان و نوشتاری که علاوه بر مادر و کانون خانواده از کلاس درس و بحث، محیط های آکادمیک و دانشگاهی پرورش یافته و منتقل می شود.
امروزه به یاری ابزار جدید و انکار ناپذیری همچون؛ ماشین، کامپیوتر، اینترنت وشبکه های اجتماعی، دانش و توانمندی انسان باپدیده بسیار شگفت انگیزی به نام “هوش مصنوعی” روبرو شده است که گسترده تر، پیچیده تر و پرسرعت تر از همیشه در سراسر دنیا می تازد و در پهنای وسیعی از موضوعات مختلف، کارآیی خودرا به رخ جهانیان می کشد.
تاجایی که ۷۹درصد تیم های بازاریابی که از هوش مصنوعی استفاده کرده اند، اعلام کردند که درآمدشان افزایش یافته است و تا سال ۲۰۳۰ درآمد بازار هوش مصنوعی به مرز ۱،۸ تریلیون دلار می رسد.
استفاده از هوش مصنوعی و تولید محتوا، متن، خبر، عکس و حتی فیلم‌های کوتاه و عکس در شبکه های اجتماعی ۴۸درصد رشد داشته است.
با این حال حتی اندیشمندان و دست اندرکاران همین حوزه هم گواهی می‌دهند که معلومات عمومی یا خِرد جمعی چیزی نیست که تنها بتوان با گشت و گذار در موتورهای جستجو از جمله گوگل و ابزار هوش مصنوعی دستیاب بشر شود! این امر بدون یاری جستن از آموزش مستمر و پایدار و سپری کردن دوره های تخصصی زیر نظر استاد کاربلد بدست نمی‌آید. اطلاعات اینترنتی ، بدون راستی آزمایی و آزمایشِ علمی چیزی جز مشتی “داده” نیستند که در نتیجه داده هیچگاه “دانش” نخواهند بود.
انتقال گویشی و یا نوشتاریِ دست آوردهای علمی بشر، همواره سه عنصر مهم داشته و دارد؛
۱، گوینده( یا نویسنده) ۲، واقعیت یا همان موضوع ومفهوم (یا فکت) ۳، شنونده(یا خواننده)
همانگونه که می‌بینید “واقعیت”، مفهوم یا موضوع، عنصر مهم میان فرستنده و گیرنده بوده و هست در آینده نیز خواهد بود و تا این عنصر به صورت جامع، دقیق و بدون پارازیت از فرستنده به گیرنده انتقال نیابد هیچگاه ارتباط موثر رخ نخواهد داد.
افزایش نفوذ “هوش مصنوعی” در زمینه‌های مختلف بجز جذابیت‌های آن بسیاری از بازیگران این عرصه و حتی مصلحان اجتماعی و پیشکسوتان ارتباطات و روابط عمومی را نگران کرده است و آنها می‌پرسند که آیا قرار است این مهارت و صنعت پرشتاب، جایگاه شغلی و موقعیت اثرگذار آنها را متزلزل می.کند؟!
نگارنده افتخار داشت، همچون سالهای گذشته روز شنبه۲۸ بهمن۱۴۰۲ در شانزدهمین همایش روابط عمومی الکترونیک با عنوان “هوش مصنوعی، کاربردها، تکنولوژی و فلسفه” در هتل المپیک حضور یابد. جالب اینکه در میانه نشست، پس ازعرضه مقالات پژوهشگران، سخنرانان، اساتید ومتخصصان هوش مصنوعی یکی از پیشکسوتان روابط عمومی حاضر در همایش با لحنی نگران از ریاست پنل پرسید؛ من با این توضیحات شما و سخنرانان احساس پوچی میکنم!!!
گویی در آینده ای نزدیک دیگر “انسان” هیچ نقشی در تعاملات اجتماعی و روابط عمومی و رسانه نخواهد داشت و همه چیز به ماشین سپرده خواهد شد!!!؟
که در آن فرصت کم پاسخ دقیق و جامعی به او داده نشد.
اما جا دارد ضمن سپاس از برگزار کنندگان پرتلاش این همایش به ویژه امیرعباس تقی‌پور و تیم سخت کوششان بخاطر انتخاب چنین موضوع مفید و اثر گذاری که جای کار گسترده تری نیز خواهد داشت یادآور شوم که پاسخ به پرسش دوست پیشکسوتمان هم مثبت است هم منفی، چه اینکه بدون تردید با قوی تر شدن ابزارهای هوش مصنوعی برخی فعالان بازاریابی، رسانه و روابط عمومی قهرا بیکار و کنار زده خواهند شد و گروهی دیگر بیش از پیش مطرح و ارتقا می‌یابند.
بازیگران خلاق، ایده پردازان خوش ذوق، اندیشه ورزان پر مطالعه و روابط عمومی های زمان شناس و ارتباط گستر از “هوش مصنوعی” به عنوان ابزارهای کمکی، بامهارتی دقیق تر از پیش به نفع مردم و سازمان متبوعشان بهره خواهند برد. ولی نباید از یاد ببریم که “مفهوم” و “موضوع” همچنان فکت انکار ناپذیر و محصول اندیشه و فکر انسان است.
واسطه ی زرین بین فرستنده و گیرنده پیام و محتوایی که تنها و تنها ساخته و پرداخته تفکر خلاق بشر است.
هیچیک از ابزار هوش مصنوعی نمیتواند یک شعر عاشقانه و لطیف بسراید تا دلی را بلرزاند! چنانکه زنده یاد هوشنگ ابتهاج( سایه ) به نیکی سروده است:
من هَمی کَندَم نه تیشه! کوه را
عشق ، شیرین میکند اندوه را
من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمیدانست و خود را می ستود
لینک کوتاه: