برقراری ارتباط رودررو با مخاطبان، یکی از راهکارهای ارتباطی بنیادین در کسب وکارهاست، برای این کار مدل‌های مختلفی طراحی شده است، رویدادها و بطور مشخص نمایشگاه و همایش از شناخته‌شده‌ترین سازوکارهای ارتباط رودررو در ابعاد بزرگ هستند. اما همایش و نمایشگاه در ایران مانند خیلی پدیده‌های دیگر بیشتر از اینکه معطوف به اهداف کاربردی باشد، زمینه شوآف و نمایش‌های پوشالین است.
به گزارش توسعه پویا، مسعود صادقی در این یادداشت نوشت: در این زمینه در دو مطلب جداگانه دلایل را تشریح کرده‌ام، نخست در مطلبی با عنوان « نمایشگاه در ایران چیزی شبیه یک پارودی» که در گسترش نیوز منتشر شد و به تحلیل ابعاد مختلف برگزاری و حضور نمایشگاهی در ایران پرداخته‌ام و تشریح کرده‌ام که چگونه صنعت نمایشگاهی ایران، فرسنگ‌ها از استانداردهای بین‌المللی و حرفه‌ای نمایشگاه‌های دنیا دور و با اهداف برگزاری نمایشگاه‌ها بیگانه است و جدای از بحث زیرساختی، بررسی‌های موردی نشان می‌دهد در فرایند حضور شرکت‌ها در نمایشگاه‌ها در بیشتر موارد خبری از سند راهبردی و طرح توجیهی برای حضور در نمایشگاه‌های مختلف نیست و پس از پایان نمایشگاه هم هیچ بررسی و جمع‌بندی از حضور نمایشگاهی ارائه نمی‌شود، این مشکل به نگاه و رویکرد راهبردی مدیران شرکت‌ها بر می‌گردد.
درباره همایش‌ها هم در یادداشتی جداگانه با عنوان «سه آسیب رویدادها و کنفرانس‌ها» تبیین کرده‌ام که چگونه این رویدادها در بیراهه اعتبار بخشی کاذب در ازای دریافت پول فرو افتاده‌اند و فراتر از حضور حامی مالی در اقلام تبلیغاتی به فروختن عناوین و نشان‌ها کشیده شده‌اند.
اما حتی اگر نمایشگاه و همایش در ایران برپایه استانداردهای روز دنیا و برپایه فلسفه و اهداف کارکردی برگزار می‌شد، اینکه بتوانیم تمام مخاطبان هدف را به یک نمایشگاه بکشانیم و در یک پهنه نمایشگاهی با شمار زیادی غرفه و انبوه بازدیدکنندگان آنها را پذیرا باشیم و فرصت گفت‌وگو پیدا کنیم، کار دور از دسترسی است، در حالیکه این هدف در یک نشست تخصصی با گزینش هدفمند از مخاطبان دستیافتنی است. این نشست‌ها به دور از حاشیه‌ها، امکان همکاری چندسویه با فراغ بال را به ما می‌دهد و بستر مدیریت زمان، طرح مباحث و رایزنی درباره چالش‌ها و راهکارها و مدل‌های همکاری را فراهم می‌کند و همه اینها با صرف هزینه، انرژی و ریسک بسیار پایین‌تر از یک حضور نمایشگاهی بدست می‌آید، این یعنی هزینه کم در ازای آورده بالا و از دید سازوکارهای ارتباطی روشی مختصر و مفید (brief and to the point) است. از همه مهم‌تر اینکه اگر نمایشگاه در هر موضوعی بصورت سالانه برگزار می‌شود این نشست‌های تخصصی چون سبک و کم‌هزینه است امکان برگزاری ماهانه در بستر زمان را دارد ضریب پایداری و پیوستگی آن هم بالاتر است.
نشست تخصصی بازیگران اکوسیستم نوآوری صنعت معدن یک تجربه موفق در این زمینه است که از زمستان ۱۴۰۱ با برگزاری نخستین نشست در ایمینو آغاز شد و با برگزاری نشست دوم در کافه سینرژی شناسا سومی در شرکت سرمایه‌گذاری صدر تامین ادامه یافت و این ماه چهارمین نشست با حضور طیف گسترده‌ای از بازیگران صنایع معدنی از بخش دولتی و خصوصی به میزبانی فناپ زیرساخت در دانشگاه خاتم برگزار شد.
اما اجرایی کردن ایده برگزاری نشست‌های تخصصی نیازمند یک برنامه‌ریزی هدفمند و داشتن یک گروه حرفه‌ای در حوزه ارتباطات و بازاریابی است، این برنامه‌ریزی یا در گروه روابط‌عمومی و بازاریابی شرکت انجام می‌شود یا با کمک یک گروه حرفه‌ای برون سازمانی که ارتباطات گسترده‌ای با بازیگران یک حوزه از کسب‌وکار دارند، انجام می‌شود، برخی رسانه‌های تخصصی این امکان را دارند که هم بازیگران یک حوزه را گرد هم بیاورند و هم بستر همفکری و انتشار محتوا را فراهم کنند. فراموش نکنیم که گردهمایی بدون یک سناریو محتوایی هدفمند و طرح مسائلی که برای تمام ذی‌نفعان اهمیت داشته باشد، به نتیجه‌ای نمی‌رسد.
لینک کوتاه:
مطلب خوب و کاربردی… بنظرم شرکت‌های خصوصی که دنبال شوآف نیستند می‌تونند طبق این الگو کار کنند