روانشناس کودک و نوجوان بیان کرد: ویدئوها پخش شده از اشتباهات کودکان اگر چه برای برای بزرگسالان و والدین خنده‌دار است در حالی که انتشار این امر یک چالش بزرگ برای کودکان یا نوجوان محسوب می‌شود.
به گزارش توسعه پویا به نقل از سرویس اجتماعی افق تهران، نازنین حبیبی مدیر تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور در آستانه روز جهانی پیشگیری از کودک آزاری، اظهار داشت: اینکه بزرگترها به اشتباهات دانش آموزان در حین تحصیل می‌خندند و آنها را دست مایه‌ای برای شوخی قرار داده و ویدئو و یا صوت این اشتباهات را برای یکدیگر ارسال می‌کنند طبیعتا نوعی کودک آزاری محسوب می‌شود چرا که افراد در حال خندیدن به نقطه ضعف کودکان و نوجوانان هستند و از سوی دیگر در حال انتشار اطلاعات و چالش‌های درسی بچه‌ها بدون اجازه خودشان هستند.
این روانشناس کودک و نوجوان ادامه داد: در حالی بزرگترها ویدئو اشتباهات دانش آموزان را انتشار می‌دهند که شاید این کودکان تمایلی نداشته باشند که ویدئو و یا صوت آنها منتشر شود و از سوی دیگر ما نمی‌دانیم قرار است این کودکان و نوجوانان در آینده به چه جایگاهی برسند و شاید نخواهند ویدئو و یا صوت آنها در دست همگان باشد. اینگونه این دانش آموزان مجبورند این احساس بد مورد تمسخر واقع شدن را از کودکی تا بزرگسالی همراه خود داشته باشند.
وی با بیان اینکه نمی‌توان نقش عملکرد والدین نسبت به فرزندان در دوران کودکی را در چگونگی جایگاه اجتماعی و آینده فرزندان نادیده گرفت، افزود: اگرچه این ویدئوها برای بزرگسالان و والدین خنده‌دار به نظر می‌رسد و در حال انتشار و باز نشر آنها هستند اما این امر در واقع یک چالش بزرگ برای کودکان یا نوجوانانی که ویدئو آنها در حال انتشار است، محسوب می‌شود. این دانش آموزان به اندازه کافی هنگام اشتباه کردن در بین همسالان و در مدرسه، حس شرم را تجربه می‌کنند و احساس شرم دارند که چرا نتوانستند از پس آن موضوع یا درس و یا نکته برآیند، حال آنکه اگر این اشتباهات به صورت صوت و یا ویدئو منتشر و رسانه‌ای نیز شوند، احساس حماقت شدیدی به آنها دست می‌دهد.
مدیر تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور، با اشاره به دست به دست شدن ویدئوها و صوت‌های یاد شده و تماشای آنها توسط اقوام و دوستان دانش آموزان، تصریح کرد: رسانه‌ای شدن اشتباهات دانش آموزان حس حماقتی در آنها ایجاد کرده و این حس حماقت برایشان شرم نیز به همراه می‌آورد. این حس شرم به ویژه در بچه هایی که اختلال یادگیری نیز دارند بیشتر احساس می‌شود و این در حالی است که در نسل جدید، اختلال یادگیری و اختلال بیش فعالی از جمله اختلالات بسیار شایع است و در مدارس و بچه ها بسیار دیده می‌شود.
حبیبی یادآور شد: تمرکز در آموزش مجازی به خودی خود برای بچه‌ها بسیار سخت است و این موضوع برای دروسی که بچه‌ها علاقه‌ای به آنها نیز ندارند بیشتر هم می‌شود و از این رو به دلیل اینکه انگیزه درونی برای درس خواندن در آموزش آنلاین کمتر است، چنین اشتباهاتی که به زعم بزرگترها خنده‌دار به نظر می‌رسد در آموزش آنلاین بیشتر دیده می‌شود.
این روانشناس کودک و نوجوان در پایان با تاکید بر اینکه اگرچه بزرگترها این اشتباهات را با مزه می‌پندارند اما از دید دانش آموزان این موضوع تمسخر آنها محسوب می‌شود که در نهایت به کاهش اعتماد به نفس کودک و نوجوان می‌انجامد، خاطر نشان کرد: از جمله بزرگترین آسیب این رفتار کاهش اعتماد به نفس دانش آموزان است چراکه بچه ای که به خاطر اشتباهش این همه به او خندیده‌ایم، دیگر اعتماد به نفسی برایش باقی نمی‌ماند. اگرچه چنین ویدئوها و صوت‌هایی برای ما خنده دار است اما برای بچه‌ها شرم آور است. والدین نباید به این ویدئوها و صوت‌ها بخندند و آنها را بازنشر کنند. حتی اگر این ویدئوها برای والدین ارسال شد نیز نباید آنها را باز نشر کنند تا این چرخه اشتباه ادامه پیدا نکند.