آسیب های اجتماعی پساکرونا به مانند انبار باروت

آسیب های اجتماعی ناشی از در خانه ماندن متمادی افراد به منظور قطع زنجیره انتقال کرونا، را بسیاری فراموش کرده اند و به این مسئله پرداخته نشده است.

توسعه پویا، قرنطینه و خانه‌نشینی مضاف بر افزایش بیماری روحی و روانی، همانند اختلافات خانوادگی و خشونت خانگی از جمله این عوارض است که تبعات اقتصادی نیز به همراه داشته که مشکلات اجتماعی را افزایش داده است.
این مسئله را از یاد نبریم که تا زمانی که بحران کرونا ادامه دارد، آسیب‌های اجتماعی ناشی از آن کامل خود را نشان نمی‌دهند، و باید بعدها نتایج تحقیق ها و پژوهش ها را در این خصوص تفکیک شده مشاهده کنیم.

حال با تمام این تفاسیر به سراغ موضوعی میرویم که یکی از علل اصلی بروز آسیب های اجتماعی در همه ادوار بوده است.

آری فقر، هنگامی که موضوع فقر مطرح می‌شود، همیشه باید این ترس را داشته باشیم که پس لرزه‌های آن عموماً خانواده‌هایی را درگیر می‌کند که تحت پوشش نهادهای حمایتی، حاشیه نشین در سکونت گاه‌های غیررسمی، زنان و کودکان بی سرپرست و…، هستند.
در سالی که نیمی از آن طی شده است و با توجه به همه گیری ویروس کرونا، همه تخمین‌ها به سمت کاهش رشد اقتصادی و افزایش بیکاری و آسیب‌های اجتماعی اشاره دارد و این شرایط خوبی نیست و فقری که هر روز در حال گسترش است باعث پیامدهای جبران ناپذیری خواهد شد.
زمانی که مردم به دلیل کرونا و یا مشکلات حداقل معیشتی تحت فشار روحی هستند و دامنه اضطراب، استرس و ترس از آینده در آنها بالا رفته، برخی، همانند سلبریتی ها با نشان دادن زندگی لوکس و لاکچری، ظرف غذای خود در رستوران های مختلف، جشن تولدهای باشکوه و حتی حضور با بادیگارد در یک جشنواره درجه دو به نوعی نمک بر زخم می پاشند که همین امر باعث افزایش میزان خودتحقیری، ناراحتی و نارضایتی درونی افراد می شود، اگرچه ممکن است بسیاری از افراد دیگر عکس هایی را از سبک زندگی لوکس خود منتشر کنند ولی سلبریتی ها به دلیل دنبال کننده های میلیونی تاثیر مخربی را در جامعه خواهند گذاشت.
هنرمندان و افرادی که به نوعی در شبکه های اجتماعی دارای فالوور میلیونی هستند نباید ذهن مردم را نسبت به آینده بدبین و با انتشار مطالب نسنجیده باعث افزایش پریشانی، تشویش، دلواپسی و بی تابی در جامعه شوند.
معتقد هستم، در دوره پساکرونا ما با جامعه ای متفاوت و پرچالش به ویژه از نظر اقتصادی روبرو خواهیم بود. این شرایط متفاوت، تبعات عینی و ذهنی متفاوتی هم به دنبال خواهد داشت.
آنچه ما امروز نیاز داریم آرامش است اما مسایلی همانند نارضایتی درونی و در ادامه آن فقری که بحث روانی آن را کنار بگذاریم، نداشتن هزینه های حداقلی زندگی می‌تواند آرامش بسیاری از خانواده‌ها و حتی جامعه را تحت تأثیر قرار دهد.
کلام آخر اینکه، راهکار موثر حداقلی که نیاز به هزینه ای هم نداشته و در کنار حل مشکلات اقتصادی که کارشناسان این حوزه باید چاره ای داشته باشند، طراحی و تقویت نظام مدیریت اجتماعی و آرامش به جامعه ای که دچار مشکلات مختلفی است، یعنی مدیریت بخش هایی که با افکار عمومی و فرهنگ سر و کار دارد. رسانه ها و صدا و سیما و مطبوعات و شبکه های مجازی و… که فکر و ایده می دهند و این بخش ها باید درست مدیریت اجتماعی شوند و در مسیر ساخت و اجرای الگوهای مدیریت موثر اچتماعی از تمام اندیشه ها و تجربیات استفاده شود.

مریم همتی – روزنامه نگار
کارشناس ارشد مطالعات رسانه