استادیار ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی
پایگاه خبری تحلیلی توسعه پویا [۱]، بسیار می بینیم ابراز نگرانی و ناراحتی دلسوزان جامعه را نسبت به تداوم حضور چهره هایی که پرونده عملکرد ایشان در نظام سیاسی (یا اقتصادی) کشور مخدوش و مساله دار است.
چنین شرایطی، تعبیر به نهادینه شدن فساد، گذرا، نمایشی و یا بی اثر بودن برنامه های مبارزه با فساد (ساختاری)، و در نتیجه گسترش نگرش ناامیدی نسبت به تغییر وضع موجود، بدبینی، افزایش بی اعتمادی اجتماعی و کاهش تاب آوری روانی آحاد جامعه می شود.
به نظر من، اگر فضای فعالیت برای رسانه های آزاد، مستقل و کثرت گرا وجود داشت و روزنامه نگاران ورزیده هم برابر رسالت حرفه ای شان رفتار می کردند، تا این همه تباهی، ناامیدی و بی اعتمادی نداشتیم. ضمن اینکه رسانه های آزاد، مستقل و کثرت گرا، می توانند ویژگی خوداصلاح کنندگی اجتماعی و انعطاف پذیری کارساز در برابر تغییرات را تضمین کنند، زیرا به توسعه فضای گفتگوی همه جانبه، آزاد، برابر، مفاهمه ای، فراگیر و مشارکتی کمک می کنند.
و البته وجود رسانه های آزاد، مستقل و کثرت گرا، بخشی از الزامات و مقدمات شکل گیری تفکر انتقادی و گفتگوی همه جانبه مشارکتی است. بخش مهم این الزامات شامل تحولات ساختاری، سیستمی و روشی در سطوح خرد، میانه و کلان نظام اجتماعی در حوزه های شناختی، نگرشی و رفتاری می شود.
بر این باورم این تحول بنیادین شدنی است بر اساس یک تحرک شبکه ای فراگیر، گسترده، خودانگیخته، و داوطلبانه جمعی.
فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی، چنین تحولی را مدتهاست آغاز کرده اند. در مرحله جراحی هستیم و تحمل درد و رنج تغییر.