مشکلات پیش آمده در حوزه گازرسانی بدلیل نبود سرمایه و فناوری پیشرفته است [۱]
اگر سیل سرمایه و فناوری خارجی وارد کشور نشود، مشکلات ما در صنعت برق و گاز در سال آینده به مراتب بیشتر از امسال خواهد بود.
دکتر روزبه مفیدیان نخبه ملی و استاد دانشگاه در مصاحبه با پایگاه خبری تحلیلی توسعه پویا، [۲] ایران مدت‌هاست که خیلی چیزها را از دست داده است. ما به خاطر تحریم‌ها، نتوانسته‌ایم در بخش‌های بالادستی، سرمایه‌گذاری مناسب و افزایش تولید داشته باشیم. از طرف دیگر، در زمینه بهینه‌سازی مصرف، ایجاد زیرساخت‌های مناسب و مازاد تولید برای صادرات ناتوان بوده‌ایم.
وی در ادامه گفت: «گفته شده که ما فقط برای تثبیت تولید در پارس جنوبی، به ۵۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز داریم. ایجاد زیرساخت‌های صادرات و احداث پلنت‌های ال‌ان‌جی مسایل دیگری است. اولا ما به دلیل تحریم‌های غرب، امکان جذب فناوری را نداریم. حتی اگر تحریم‌ها رفع بشوند نیز، با درآمدهای نفتی ایران توسعه صنعت نفت ممکن نیست. حرف از ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است که ایران بتواند به جایگاه درخوری در استفاده از ذخایرش برسد. تامین چنین پولی، با این درآمدهای نفتی و در شرایطی که هشت دولت گروی نهش است، اصلا ممکن نیست. حتی اگر چنین سرمایه‌ای تامین شود، تا تحریم‌ها وجود دارند امکان توسعه وجود نخواهد داشت و حتی اگر توسعه نیز اتفاق بیفتد، امکان صادرات وجود ندارد. تا شبح تحریم از روی سر ما برداشته نشود، عملا امکان هیچ توسعه‌ای نیست».
این کارشناس حوزه گاز و انرژی در مورد سرنوشت مخازن گازی مشترک بین ایران و قطر گفت: «در مخازن مشترک، اگر ما برداشت نکنیم دو اتفاق می‌افتد. اول اینکه طرف مقابل از سهم ما برداشت می‌کند و دوم، پدیده مهاجرت سیال ایجاد می‌شود. یعنی هم خود گاز و میعاناتگازی و هم نفت به مخازن طرف مقابل مهاجرت می‌کند. در مورد مخازن مشترک هیچ قانونی مبنی بر مراعات طرف مقابل وجود ندارد. حالا ما کنار نشسته‌ایم و قطر به بیشترین میزان از مخازن مشترک برداشت می‌کند. کشوری که به اندازه یک محله تهران هم نیست، کشوری که تا ۳۰ سال پیش باید با ذره‌بین روی نقشه دنبالش می‌گشتید، حالا با توجه به درآمدی که از میدان گازی مشترکش با ایران به دست آورده، قدرتی در منطقه پیدا کرده که به یک بازیگر مهم در منطقه تبدیل شده است»
پژوهشگر برتر حوزه مهندسی اضاف کرد: سیستم اگر می‌خواست عاقلانه برخورد کند و از فرصت جنگ روسیه به نفع کشور استفاده کند، می‌توانست با اروپا وارد یک تعامل سازنده شود. مثلا به اروپا بگویند ما دومین دارنده ذخایر گاز و یکی از بزرگترین دارنده‌های ذخایر نفت در جهانیم و می‌توانیم بخشی از نیاز شما را تامین کنیم. حتی اگر تحریمی وجود نداشت و حتی اگر ظرفیت مازاد تولید نسبت به مصرف داخلی داشتیم، امکان صادرات حتی یک فوت مکعب گاز را به اروپا نداشتیم. چون هیچ زیرساختی که بتواند گاز ما را به اروپا برساند در کشور وجود ندارد. ما می‌توانستیم تعامل کنیم که برای مثال اروپا با کمک به برداشته شدن تحریم‌های آمریکا، امکان سرمایه‌گذاری در صنعت انرژی ایران را داشته باشد.
لینک کوتاه: