یک استاد روزنامه‌نگاری: در روزنامه‌نگاری، واژگان به متن انرژی می‌دهند و تیتر، شعر روزنامه‌نگاری است.
به گزارش توسعه پویا [۲]، مجید رضاییان می‌گوید: همان‌طور که به قول سوسور در نثر، کلمات و واژگان به متن نیرو می‌دهند و در شعر، این شعر است که به متن و واژگان انرژی می‌بخشند، تیتر نیز شعر و جان روزنامه‌نگاری است.
این دکترای روزنامه‌نگاری با تأکید بر اینکه تیتر یک نوع فرایند ارتباط (communication) است نه اتصال محض(connection)، می‌افزاید: در تیترِ خوب و حرفه‌ای، معنا و موسیقی منتقل می‌شود، دارای بازخورد است و مخاطب را با خود همراه می‌کند.
این مدرس ارتباطات ادامه می‌دهد: تتیر باید ضمن وفاداری به متن، کوتاه و جذاب باشد که مخاطب را به خواندن متن بکشاند؛ بنابراین تیترنویسی مستلزم آشنایی با جهان‌بینی و تکنیک‌های خاص آن است.
رضاییان، تیتر را قله کار روزنامه‌نگاری می‌داند و توضیح می‌دهد: علاوه بر اینکه تیتر هر روزنامه‌ای، مزه و سبک خاص دارد، تیترزنی با آرایش زبانیِ خاص خود، شناسنامه کاری و معرف یک روزنامه‌نگار است. روزنامه‌نگار با سبک تیترزنی خود می‌تواند با مخاطب ارتباط دایم پیدا کند و مردم با دیدن تیترها، به پدیدآورنده آنها پی می‌برند.
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر ایران، عینی‌گرایی را اصل روزنامه‌نگاری و تیترزنی می‌داند و تصریح می‌کند: مخاطب باید پی ببرد که در تیتر، مسئله او طرح شده است. تیتر گاهی باید عینی‌گرا و صریح و گاهی هنرمندانه و زیرپوستی و دارای ترغیب‌کنندگی باشد.
وی تیتر را دارای ساختار پنج‌گانه شامل: واژگان، ترکیب ادبی، افعال، بارِ معنایی و تصویر ذهنی می‌داند و یادآور می‌شود: ترکیب واژگان مهم است. تیتر هم بار اطلاعاتی دارد و بار مفهومی.
مؤلف کتاب تیترنویسی، ۱۱ ویژگی تیتر را شامل خلاصه بودن، موزون بودن، کوتاه بودن، عکس‌خوان بودن، استحکام داشتن، ایهام(نه ابهام) داشتن، ترغیب‌کنندگی، برخورداری از ارزش خبری، برخورداری از جنبه تحلیلی، دارای وجهه تصویری، و تکمیل‌کننده صفحه‌آرایی برمی شمارد.
نویسنده تیتر «دفن رازهای دیکتاتور» در مورد صدام، با ذکر اینکه تقلید در سبک تیترنویسی اشکال ندارد، تکرار کلمه به کلمه و عین تیتر را غیرحرفه‌ای می‌داند.
بنیان‌گذار سبک روزنامه‌نگاریِ خبری- تحلیلی در ایران، تقسیم کردن تیتر به فعل‌دار و بدون فعل را اشتباه ارزیابی می‌کند و معتقد است: بسته به موقعیت، تیتر می‌تواند فعل داشته باشد یا خیر؛ در یک جایی فعل به خبر ظرف می‌دهد و در موقعیت دیگر، برای درگیرکردن مخاطب به تفکر، تیترِ بی‌فعل به کار می‌رود.
تنظیم: نعمت‌اله آرمان‌نیا
لینک کوتاه: