توسعه پویا، سال هاست که درمورد مسائل مربوط به معیشت و امورات رفاهی معلمان و فرهنگیان صحبت می‌شود و همواره مورد تأکید مقامات و مسئولان کشور بوده است. اما برکسی پوشیده نیست که سیستم سنتی و کمبودهای موجود در حوزه تأمین مالی و امکانات در آموزش و پرورش، این نهاد را با محدودیت‌هایی مواجه ساخته است که بیش از همه فشار آن بر قشر معلمان وارد می‌شود.
معلمانی که آینده و آتیه کشور در گروی تربیت و آموزشی است که آنها از بطن وجودشان نثار دانش آموزان می کنند. ناگفته نماند معلمی یک افتخار است که افراد را مفتخر و مزین به عالی‌ترین جایگاه انسانی می نماید، اما این جایگاه رفیع ارزشی نمی تواند بدون داشتن یک زندگی عادی و حداقل متوسط، توانایی‌های خود را به نسلی دیگر انتقال و آنها را تربیت نماید.
این حداقل‌ها مسائل خارق العاده و یا امتیازاتی مضاعف نیست، بلکه ضروریات یک شغل حساس به ژرفای تربیت انسانی است. داشتن امنیت شغلی، داشتن یک بیمه درمانی و بازنشستگی از جمله ضروریاتی است که برای آرامش روان یک معلم جهت ارتقای کیفیت امر تعلیم و تربیت باید مورد توجه قرار گیرد.
البته این مسئله تاحدودی با تاکیدات چند باره رهبری به مسئولان طی سال های اخیر تاحدی بهبود یافته است، اما هنوز با حد استاندارد فاصله دارد. نکته قابل توجه اینجاست که فراهم سازی این حداقل ها برای معلمان از طریق خدمات نهادهایی همچون بیمه امکان پذیر است و تنها نیاز به همکاری و هماهنگی های اداری و اجرایی دارد.
هرچند که درحال حاضر با اقدامات آموزش و پروش معلمان از خدمات بیمه درمان و بازنشستگی و دیگر حوزه ها در این عرصه بهره مند
شده اند، اما مغفول ماندن پتانسیل ها در صنعت بیمه و اثرگذاری آن در زیرساخت های آموزشی و اقتصادی کشور موجب هدر رفت سرمایه ها و افزایش بار مشکلات معیشتی و رفاهی و درمانی بر دوش قشر فرهنگیان گردیده‌است.
درحالی که صنعت بیمه می تواند با امکانات و تسهیلاتی که در اختیار آموزش و پرورش می گذارد، با افزایش رضایت و سطح رفاه معلمان زمینه ارتقای کیفی آموزشی و تربیت نسل آینده کشور را تسهیل و تضمین نماید.
قطع به یقین ایجاد چتر حمایتی و امنیتی برای فرهنگیان کشور، آینده تربیتی و آموزشی ما در روند توسعه را فراهم خواهد ساخت و این مهم را براساس اصول استاندارد پیش خواهد برد. امروزه در بررسی سطح توسعه جوامع، اولین و یا یکی از ملاک های اصلی برای تعیین جایگاه آنها، عملکرد و میزان پیشرفت و اثرگذاری سیستم آموزشی می باشد.
حال هرچقدر امروز امنیت و آرامش معلمان و فرهنگیان کشور را فراهم سازیم، قطعاً آرامش را برای آینده جامعه و فرزندانمان مهیا خواهیم ساخت. این مهم محقق نخواهد شد مگر با برنامه ریزی و توجه به پتانسیل ها و امکاناتی که در کشور وجود دارد و ما از آنها غافل مانده ایم. حقیقتاً نمی توان انتظار داشت که همه چیز با افزایش رقم بودجه دستگاه ها و وزارتخانه ها بهبود یابد، بلکه این هنر مدیریت و تشخیص کارایی امکانات و خدماتی که در اختیار داریم و باید از توان آنها برای بهره وری بیشتر استفاده کنیم.
نویسنده: مجید ثابتی – کارشناس مسائل اقتصادی و بیمه
لینک کوتاه: