محمدی گفت: انتقادپذیری نقش سازنده و تکاملی برای جوانان ایجاد می‌کند که ایرادات خود را بشناسند هر چند میل به تنوع داشتن و آرزوهای بی‌حساب در جوانان آنها را به هیجان می‌آورد.
به گزارش توسعه پویا به نقل از شما و اقتصاد، سید میکائیل محمدی، مشاور عالى دبیر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شوراى اسلامى، با اشاره به نقش و جایگاه جوانان در رشد و پیشرفت جامعه اظهار کرد: جوانان نسل امروز که مایه عزت، سرافرازی و پیشرفت کشور هستند چه برای این دوره و چه جوانانی که برای نسل های آینده رشد خواهند کرد در مسئولیت‌های مهم کشور افتخار خواهند آفرید تا کشور پله های ترقی رو به جلو بپیماید.
وی افزود: با توجه به آنکه موضوع بحث در خصوص انتقاد پذیری به ویژه درمیان قشر جوانان است باید به این نکته اذعان کرد که یکی از مهمترین ویژگی های جوانان عدالت جویی و آرمان خواهی است که می‌تواند آنان را به انتقاد از گفتار، کردار دیگران و مسئولین وادار کند گفتگو با قشر جوان می تواند شرایطی را ایجاد کند تا جزئیات و ابهامات موشکافانه بیشتری را مورد توجه قرار گیرد.
مشاور عالی دبیر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: جوانان به صورت فعال و همه جانبه می توانند در صحنه های متعدد بیشتر ظاهر شوند و با صراحت کلام اظهار نظر کنند. هر چند این فرصت نقادی دیگران را محترم شمرده و به عنوان یک حرکت اصلاح گرایانه در نظر گرفته می شود، این حق اجتماعی را برای همه اقشار جامعه به ویژه جوانان محفوظ می دارد و باعث مراقبت و محافظت از لغزش های گاه گاه و پرخطر نسل جوان است.
وی افزود: انتقادپذیری باعث می شود نقش سازنده و تکاملی را برای جوانان ایجاد کند که ایرادات خود را بشناسند هر چند میل به تنوع داشتن و آرزوهای بی حساب در جوانان آنها را به هیجان می‌آورد تا جایی که امروز سن زودرنجی و شکستگی متعلق به قشر جوان است.
محمدی عنوان کرد: اصولاً قشر جوان زود به هیجان آمده و با کوچکترین کنایه، اشاره و سخن اعتراض خود را نمایان می کند و در مواردی دیگر انتقادها را نادیده می گیرند و شاید گمان می کنند که با این نوع رفتار موقعیت خود را تثبیت می کنند اما لازمه جوان این است که بداند کجا و چگونه انتقاد کند و از نقد سازنده دیگران استقبال کند.
وی افزود: انتقاد یک جور در هم بودن های ناخالص را جدا و نمایان می کند؛ افراد بر اساس طرز تفکر، نگرش و مسئولیت خود به عملکرد دیگران قضاوت های مختلفی دارند بر این اساس گروهی در مقابل خوبی واکنش نشان می دهند و یا از از بدکاران انتقاد نمی کنند تا مبادا باعث آزرده شدن خاطر آنها شود و یا از محبوبیت خودشان کاسته شود. این افراد خودخواه، محافظه کار و منفعت طلب هستند اما در مقابل گروهی هستند که تنها به بدخواهی های دیگران توجه و با عینک بدبینی به آنها نگاه میکنند و همواره به دنبال نقاط ضعف و نادیده گرفتن نقاط قوت هستند؛
مشاور عالى دبیر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شوراى اسلامى تصریح کرد: این افراد نیز به بیماری عیب جویی مبتلا هستند گروه سومی نیز وجود دارند که از پاکی دل و سلامت روح برخوردارند و خوبی ها و بدی های دیگران را توأمان نگاه میکنند؛ کارهای بد دیگران را مورد انتقاد و کارهای خوب آنها را مورد ستایش قرار می دهند.
وی خاطرنشان کرد: مهمترین هدف از انتقاد اصلاح فرد مقابل است اما اگر این انتقاد تبدیل به تخریب شخصیتی شود از هدف والای خود دور شده است در این رابطه حضرت علی علیه السلام می فرماید: “عیب جویی از دیگران از قبیح ترین عیوب و بدترین گناهان است.” و در جایی دیگر شهید مطهری می فرماید: “انتقاد کردن به معنای عیب جویی نیست بلکه به معنای این است که شئ ای در معرض محک قرار گرفته تا سالم و ناسالم بودن آن مشخص شود.
لینک کوتاه: